New Stories: Vases

Similar to my Sungirl design, process of making sculpture is unpredictable for me. I start with a blank canvas, clay, and a blank mind. I do not plan, do not sketch. When she come alive, she tells me what she wants. Not in a mystical way. But I can sense what i need to add next as if the sculpture herself leads me. And since I love the functional side of ceramics, I turn them into vases. I made my first sculpture vase in the beginning of the first lockdown, exactly a year ago. She is still my favorite but sadly broken now (photo 3 )

Güneşkız tasarımımda olduğu gibi heykel yapmak da benim için planlamadan gelişen bir süreç. Tamamen plan ve çizim yapmadan, aklımda hiç bir şey olmadan başlıyorum. Kil şekillendikçe sanki canlanıyor ve ne istediğini bana söylüyor. Karakter ortaya çıktıkça daha da canlıymış gibi hissediyorum ve beni yönlendirmesine izin veriyorum. Tamamen bitirdikten sonra da bana hissettirdikleri ile hikayesini yazmak kalıyor geriye. Geçen sene tam da bu zamanlar hala daha en en sevdiğim işim olan heykel vazoyu yapmıştım. Kendisi bir çekim esnasında düşüp kırıldı. Kalpler kırık. (3. fotoğraf)

These two vases are actually the same character. She, Minerva, does not know she will one day be a witch. (Young Minerva on the left, witch Minerva on the right)

İki vazo aslında birbirinin devamı. Aynı karakterler. İlk defa bu şekilde birbirinin devamı olan bir iş yapmak da beni çok heyecanlandırdı. Soldaki heykel, Minerva, henüz ileride cadı olacağından habersiz, bir takım acılar yaşanmış ve üzgün. Sağdaki heykelde ise dönüşüm gerçekleşmiş ve bir cadı haline gelmiş.

My broken beauty.

I usually prefer very colorful glazes but I decided bisque state fits them perfectly. They kinda resembles Greek sculptures in that way.

Normalde çok renkli işler yapmayı seviyorum ama renk eklersem ihtişamlarını kaybedeceklerini düşündüm ve bisküvi olarak bırakmaya karar verdim. Bu şekilde biraz da Yunan heykellerine benzediler.

Vases Reels